Mijn allerliefste woont in Doornenburg,
ik ben hier bij het stormgehard kasteel,
waar ik wie haar iets aandoet smoor en wurg,
of langzaam martel met een pikhouweel.

Want ieder speelt zijn rol en krijgt zijn deel,
het laat me dan gewoon siberisch koud
hoe strafbaar ik de stoere wreker speel:
wie mijn geliefde kwaad doet die is stout!

Nu valt stilaan de allerlaatste nacht,
bejaarde ridders gaan bij bosjes dood,
geen queeste die van hen nog wordt verwacht
en hun prinsesjes zijn al bijna groot.

Ik sta verdrietig bij de buitengracht,
want morgen wordt mijn kleine Charlie acht.

20 juni 2016; eerder op 'Het vrije vers' gepubliceerd.