Besef voor wie je schrijft, ried men mij aan,
een uitgangspunt dat mij tot dan benauwde.
Een versje niet meer zus maar zó gedaan,
dat vroeg de nieuwe tijd van mij, de oude.

Hoewel ik daar maar matig op vertrouwde,
zou mijn carričre heel wat vlotter gaan
indien de lezer niet slechts tékst aanschouwde,
maar daar een passend plaatje bij zag staan.

Ik gaf mijn dichtersbloed de vrije baan
en koos iets uit met rijmdwang op Maassluis:
een zwartekousenvrouw had iets misdaan,
haar man was jong gestorven op haar kruis.

En dát plus crucifix! Geen vers voor Dordt,
maar god mag weten wat het elders wordt.

Herzien, 10 april 2016.
In andere vorm op Het vrije vers verschenen.