Open je schoot van fluweel, courtisane,
laat me oogluikend je lusthof betasten.
Jaag ze naar huis, je betalende gasten,
de radeloos zoekende, nimmer voldane,
voor wie je een pop bent, begeerlijk maar dood!
Slechts ik schenk je leven: met bloedwarme handen
die feilloos op smachtende plekjes belanden
leg ik je hart en je ziel voor ons bloot.

Klanten met geld hebben niets te vertellen;
ze luisteren nooit - en komen ze klaar
dan zie je hun mond als een kerkhof van tanden.
Verjaag ze! Want ik zal je schadeloos stellen
met woorden van goud, en nog maagdelijk waar,
beklonken met tongen en lippen die bránden!



circa 1985, La Traviata
Jean Morisot, 1925.