Ballade van een scharrelkip

Een witte kip in Ammerlaan,
die scharrelde met elke haan,
heeft heel haar leven lang gesmacht
naar één met bruine vederpracht.
"Komt dat wellicht," zo werd gezegd,
"omdat ze bruine eitjes legt?"
(Daarmee beging het kippenhok
de denkfout post hoc, propter hoc.)
Enfin, het is haar nooit gelukt,
al kreeg ze, dood en kaalgeplukt,
tot slot een mooi bruin sausje mee
als anonieme kipsaté,
hetgeen, zo meen ik, toch wel toont
dat promiscuïteit niet loont.